υπεροικτίρω

και ὑπεροικτείρω Α

οικτίρω υπέρμετρα, σε πολύ μεγάλο βαθμό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + οἰκτίρω / οἰκτείρω «λυπάμαι, συμπονώ»].